Diverse gemeenten ervaren problemen met huisvesting van arbeidsmigranten. Dit betreft overlast in woonwijken maar ook gevaarlijke situaties. Er zijn in Nederland zo’n 400.000 arbeidsmigranten uit voornamelijk Polen, Roemenië, Bulgarije en de Baltische staten. Deze Europeanen hebben het recht om hier te werken en verdienen vaak een aanzienlijk beter salaris dan in eigen land. Het huisvesten van de werkers blijkt echter een steeds groter wordend probleem op de overspannen huizenmarkt in Nederland.

Gebrek aan arbeidskrachten

Het CBS heeft onderzocht dat er een gebrek is aan arbeidskrachten in Nederland. Eén op de zes ondernemers ervaart een personeelstekort als belemmering het uitoefenen van de bedrijfsactiviteiten. De toenemende vraag naar geschikt personeel valt samen met de gestaag aantrekkende economie. Het aantrekken van arbeidsmigranten zal daardoor verder toenemen. Tegelijkertijd is er een tekort aan woningen. De wachtlijsten voor een huurwoning zijn vaak fors. Dit zorgt in veel gemeenten voor onwenselijke situaties waarbij arbeidsmigranten met te grote aantallen in woningen worden gehuisvest. Klachten uit de buurt nemen hierdoor toe, evenals zorgen om onveilige situaties.

Steeds meer gemeenten gaan daarom onderzoeken hoe ze de huisvesting van arbeidsmigranten in goede banen kunnen leiden. Er zijn diverse maatregelen die een gemeente kan nemen. Registratie van de migranten is vaak een eerste stap. Hierdoor heeft de gemeente een beter beeld en kunnen gerichte maatregelen worden genomen. De handhaving hiervan kost echter geld. De gemeente Maasdriel heeft daarom besloten toeristenbelasting te vragen voor personen die korter dan 4 maanden in de gemeente verblijven. Hierdoor wordt de gemeentelijke begroting enigszins gecompenseerd en kan beter handhavend worden opgetreden. Bijvoorbeeld op het gebied van brandveiligheid. Zeker wanneer meerdere personen in een gebouw verblijvend dient de brandveiligheid te zijn gewaarborgd. Gedacht kan worden aan verplicht brandmeldinstallaties en goede vluchtwegen.

Polenhotel

Het verschuiven van de huisvesting naar de rand van een gemeente of bij de werkgever op het terrein wordt ook vaker toegestaan. Zo bouwt Waalwijk een campus voor 400 arbeidsmigranten. De campus bestaat uit semi-permanente woonunits waarvoor de gemeente een vergunning heeft verleend voor 10 jaar. De huisvesting, in de volksmond vaak ‘polenhotels’ genoemd moet voorkomen dat woonwijken te maken krijgen van overlast.